Spirituele ontwikkeling en buikdans

Mooie blog! Buikdans doet inderdaad wel degelijk iets met je. Toen mijn moeder zo ziek werd en te horen kreeg dat ze ongeneeslijk ziek is vroeg ik mijn moeder wat ze nog wilde voordat ze overlijdt. Ze zei: ik weet het niet want ik heb geen bucket list. Daar hou ik niet van. Wat ze wel wil is nog dingen voelen en ervaren. Ik bracht haar op een idee om een buikdansfeest nog voor haar te organiseren. Dit vond ze een heel mooi idee en bijna te mooi om waar te zijn. Mijn moeder bleek inderdaad heel ziek te zijn en ging zo achteruit dat ze haar laatste paar dagen in een hospice moest liggen. Daar besefte ik ineens dat het wel heel snel kon gaan en ben toen heel snel voor haar een buikdansfeest gaan organiseren. Ik sprak Sandre van haar buikdansfamilie en ik vroeg aan haar of ze dat voor me wilt regelen. Ze vond dit ook een heel goed idee. Zij heeft toen nog een aantal buikdans familie leden waar ze al jaren mee danste opgetrommeld. Op oudjaarsdag 2016 was het dan zo ver. Ik kwam om 14.30 uur bij mijn moeder binnen en vroeg aan haar hoe het met haar gaat. Gek genoeg zei ze toen heel duidelijk: GOED! Daarna zei ik tegen haar.. wat ben je toch aan het vechten he mam.. waarop ze heel duidelijk ja op zei. Ze wist dat er nog een buikdansfeest zou komen en dat is waar zij nog op ging wachten. 15.00 uur kwamen de dames dan op oudjaarsdag, mooi aangekleed en zij voelde ook dat het niet lang meer kon duren. Toch zijn ze zachtjes op hele mooie muziek van Omar Faruk met Al Fatiha gaan dansen. Het was ontroerend en ik zat naast haar bed. Ik zei tegen haar.. mooi he! En ik zag dat ze het in haar opnam tussen de pijn en wanhoop in want ze wist dat haar laatste minuten tikte op de klok. Toen de muziek voorbij was gingen we met zijn alle om haar bed heen staan. Daarna gingen de dames stuk voor stuk afscheid van haar nemen. Mijn mama was in een opleving en zocht mij en mijn broer met haar ogen. Ze wilde duidelijk afscheid nemen van haar kinderen. Gauw daarna overleed ze. Ik was zo trots op haar dat ze zich kon overgeven aan de dood met zoveel mensen om haar heen en ze is dansend de hemel in gegaan met zoveel liefde. Hoe mooier kan je overgaan naar de hemel als dat. Én dan ook nog eens knallend de hemel in, want gelijk na haar overlijden vlogen de vuurwerkpijlen de hemel in. Zoveel mooie kleuren zag ik in de hemel! De zelfde dames die kwamen dansen in het hospice gingen ook op inmiddels haar sterflied dansen. Het was ontroerend.. het waren net engeltjes die haar liefdevol omringde om haar wedergeboorte te vieren. Ook ging één van haar buikdans familieleden (Henriette) een solo dans voor haar doen. Prachtig! Mijn moeders overlijden was een sprookje en heel intens! Nu ik helaas weer naar de buikdanslessen moet gaan zonder mijn moeder was voor mij heel moeilijk. Wat wel heel fijn is dat mijn moeder regelmatig erbij is d.m.v. bijvoorbeeld een ster of laat ze duidelijk weten dat ze er is door het licht uit en aan te doen. Dankjewel mama dat je nog steeds bij me bent en ook bij de buikdansfamilie. Ik hou van jou en mis je!

Net heb ik weer het filmpje gezien. Wat danste Ella mooi en wat was het fijn om zo volledig in elkaars energie te zitten. Helemaal samen. Het maakte me zowel blij als verdrietig. Het leven kan zo broos zijn.

Bij het afscheid in Wijk aan zee was ik er ook bij. Juist omdat we één familie zijn ! Het was heel erg mooi en ook best moeilijk om de dansende 'sisters' zo prachtig hun hart lieten spreken voor Ella ! Geweldig, dit zal ik nooit vergeten XX Riëtte

Bij mijn eigen bruiloft had ik 2 buikdansers, een man en een vrouw, waarmee ik toen ook in een groepje danste. Ik weet nog dat de gasten dit leuk en bijzonder vonden. Vorig jaar heb ik met 42 weken zwangerschap nog een paar keer thuis gedanst in de hoop dat het de bevalling zou opwekken. Dat is helaas niet gelukt. Wat bijzonder dat je leerling die is overleden zo'n mooie, persoonlijke uitvaard heeft gehad. Mensen die buikdans niet goed kennen associëren het toch vaak met feestelijke gelegenheden, maar net als alle dansvormen kun je er alle emoties en gevoelens in kwijt.

Wat mij raakt in deze blog en vooral ook in de reacties erop is de ontroering en troost die de dans kan brengen. Uit eigen ervaring weet ik dat tijdens het dansen allerlei emoties naar boven kunnen komen. Soms rollen de tranen over mijn wangen en de andere keer ben ik uitgelaten vrolijk. Alles is mogelijk. Alleen met het stereotiepe beeld van een buikdanseres kan ik niet zo veel;-). Waarschijnlijk omdat het dan om de buitenkant gaat.

Het stereotiepe beeld van de buikdanseres is alleen maar buitenkant. Buikdans word ingedeeld in het business van vermaak. Zelf was ik altijd al een rare eind in deze business. Vanuit mijn achtergrond in yoga en moderne dans zocht ik naar een lerares in buikdans met wat meer achtergrond. Zo leerde ik dat buikdans dicht verweven is met haar oorspronkelijke muziek. Over de muziek is meer overgeleverd. Buikdans moest het in de landen van herkomst hebben van mondelinge overlevering. Egyptisch oriëntaalse muziek is meer het domein van mannen geworden en buikdans van vrouwen. Het buikdansen komt uit pre islamitische tijden. Buikdans past niet bij de huidige religie van de landen van herkomst. Dat komt omdat je daar niets letterlijk hoort uit te beelden. Kunst is daar meestal abstract. Het lichaam als dansinstrument is niet abstract. Dan ook nog het vrouwenlichaam met de nadruk op vrouwelijke vormen in de bewegingen past daar heus niet bij. Daarom heeft men er altijd al een ambivalente houding met buikdans gehad. De buikdanseres brengt vreugde op een feest. Deze sprankeling wil men niet missen. Maar de professionele buikdanseres is een minder gerespecteerd en niet serieus genomen beroep. Mijn bijdrage is het om jou te laten ervaren dat je jouw emoties tijdens het buikdansen kan laten stromen. Dat zodat je hart zich ook vrij kan voelen. Zo kom je volledig in de flow. Fijn dat jij laat weten hoe jij dit ervaart Lieke. Dat maakt jou ook zo een mooie sprankelende buikdanseres.

Wat een ontroerend verhaal van de dochter van Ella. Ik vind het prachtig om te lezen hoe ze is overgegaan en wat buikdans voor haar betekende. Ik hoop dat haar dochter nog veel steun kan putten uit de buikdansfamilie. Om terug te komen bij een ander ritueel, namelijk het vieren van de liefde, is het mooi dat de foto van mijn huwelijksdag hierboven staat, waarbij Sabouschka prachtig heeft gedanst op het huwelijk van mij en Rogier. Ik geniet nog regelmatig van de foto's en de film. Leven en dood liggen dicht bij elkaar en beiden kan je prachtig vieren met buikdans. Dankjewel nog daarvoor! X

Aangrijpend blog, ik kreeg het warm en koud tegelijk bij het lezen. Jullie kunnen er ook heel mooi over vertellen, over al die emoties. Het dansen maakt alles op een of andere manier lichter, ook al zijn er zware momenten en verdriet. Tot snel! Leni

Ja het is ook aangrijpend wat er is gebeurt, Leni. Uit ons midden is iemand van deze aarde gegaan. Zij heeft 20 jaar bij mij en ons in Haarlem gedanst. De afgelopen 5 jaar dan ook samen met haar dochter. Zij was nog veel te jong om al heen te gaan. Ik zal haar eeuwig missen. Zij was zo een lieve vrouw en een prachtige danseres. Het klopt wel het buikdansen van binnenuit maakt alles lichter, zelfs de zwaarste dingen in het leven.